“پیدی” مخفف عبارت « Personal Developer » است. یعنی کسی که در زمینه ی توسعه‌‌ی فردی خود، کار می کند.
ممکن است برای شما سوال پیش بیاید که پیدی چه ویژگی هایی دارد؟
پیدی چه شکلی است؟
پیدی شکل و یا ویژگی ثابتی ندارد.
به نظر پیدی هر چیز جدیدی که یاد می‌گیریم شکل ما را تغییر می‌دهد. هر یادگیری جدید شبیه میکل آنژ است و ضربه آرامی به ما می‌زند (که مسلماً درد دارد) تا نهایتاً مجسمه‌مان شکل بگیرد.
نقطه تحول پیدی
به نظر پیدی زندگی چیز مزخرفی است.او داشت به زندگی پوچ و مزخرف خود ادامه می داد تا اینکه یک روز (در اواخر بیست‌ودو سالگی) بعد از کلی این در و آن در زدن و مشاوره و گروه درمانی و کتاب خواندن و فکر کردن، مثل رابرت دنیرو که در فیلم «راننده تاکسی» به خودش زل می‌زند، به زندگی زل زد و گفت:
“تو چیزی خیلی مزخرفی هستی اما مطمئن باش من بر این مزخرفی تو غلبه می کنم!”
از همان‌جا بود که زندگی واقعی پیدی شروع شد. او تصمیم گرفت تا آن جایی که می تواند برای رسیدن به خواسته هایش تلاش کند تا اینکه دم مُردن شرمنده خودش نباشد.
این حرف من را همیشه به یاد دارد که گفته بودم:
«مهم نیست که دم مرگ وقتی داری به زندگی خودت نگاه می کنی چقدر به خواسته هایت رسیده ای یا نه. مهم این است که جلوی خودت شرمنده نباشی و بتوانی محکم به خودت بگی «درسته به خیلی از خواسته هام نرسیدم اما مهم اینه که: حداکثر تلاشم را کردم.»»
پیدی شما چه شکلی است؟
خیلی از آدم ها ( مثل شما که این متن را می خوانید) در درون خودشان یک پیدی دارند. این پیدی شبیه کودک درون نیست که فقط دنبال کسب لذتهای آنی باشد! برخلاف کودک درون، پیدی را همه ندارند و به مرور توی بعضی آدم ها به وجود می آید.
پیدی آن وجهی از شماست که عاشق رشد ، پیشرفت و یادگیری است و، بین راه درست و راه آسان راه درست را انتخاب می کند. راستی همان‌طور که احتمالاً متوجه شده‌اید وقتی پیدی درون رشد می کند زندگی به مرور سخت تر و سخت تر می‌شود.
ماجرای پیدی را دوست داشتید؟ می خواهید بیشتر درباره او بدانید و اینکه چطور در مسیر رسیدن به خواسته هایش افتاد، یکی پس از دیگری؟ پس قصه های من و پیدی را دنبال کنید.
مطمئنم شما هم پیدی درون خودتان را حس کرده‌اید. پیدی شما چه شکلی است؟ چه تجربه هایی از او دارید؟ اگر تمایل دارید کامنت از او بنویسید.
